Kożdy Ślonzok mo jakiś ptoki . Nojczynścij mo dwa – Szkata, abo pulty no i fusbal. Na tyn łostatni poradzom sie podziwać cołki familije, a nojbarzij chopy. I nigdy sie jim niy zmierznie.

Kej ftoś miōł cosik do załatwienio we hauptstadt Berlin, niy musioł starać sie ô to kaj bydzie społ. Rano wsiadoł do cugu, a we wieczōr bōł nazod w doma na Ślōnsku. Jak ftoś mo dzisiej cosik do załatwienio we Warszawie, to niych lepij posznupie w necu za jakimś tonim hotelem.

Z Dagmarom Krząkałom rozprawiomy ło kwiotkach, ślonskiych tradycjach kiere sie jich tyczom i ło kludzynio kwiaciarni Gynsipympek w Świętochłowicach.

Godajom, że bebok mioł wele pół metra, potargane kudły i ni mioł szłapów, jak ludzie, ino kopyta.

Znocie takigo chopa co sie mianowoł Karol Godula? Jak niy, to je to mus cobyście poznali wto to był i co łon tukyj na Ślonsku nawynokwioł.

Kożdy z nos szmarowoł sie Niveom, chocioż roz w życiu, pra. Mioł sznita na nodze jak łornył zwłokami. A potym mamulka na ta szłapa klejiła floster. Kożdy tyż zno przeca pasta do zymbisków w tubce. A czy Wy wiycie skond ty rzeczy som?

Ło tym czamu czytać Dickensa po naszymu, co majom robotnicze osiedla we Londynie do ślonskich familoków i inkszych rzeczach, godalimy z Grzegorzym Kulikiym, kiery przetublikowoł “Opowieść Wigilijno” na ślonsku godka.