Wlazujesz do kamerlika majsta i co widzisz? Bajzel, niy? Niyprowda, piyknie porozciepowane majzle, bajscangi, bormasziny, cweki, szróbki. I to ino łon wiy kaj co mo, nawet po cimoku!

Kiejby żył w dzisiyjszych czasach Szekspir i łobejrzoł co wynokwiajom Marcin Melon i Jacek Siegmund, to na zicher zaczon by sie uczyć ślonskij godki.

Niy wiycie co robić, a czasu mocie za tela? Niy siedźcie w doma ino wybiercie sie połoglondać pszczyński abo jonkowicki żubry. A nojprzód poczytejcie jak łony se żyjom.

Kożdy ino godo, jak to fajnie było za bajtla. Jak piło sie zelter z flaszki i niy myślało wcale. I tyn prawdziwy zelter do nos wrócił dziynki Arkowi i jego babie.

Bycie łojcym, to ciynżki konsek chleba, ale na wieczór jak sie taki bajtel łośmieje i idzie mu dać kusika, to sie zarozki zapomino o cołkich niywygodach i wykamaniu.

Ło umrziku we szranku, starzikach we Wermachcie, ło libście kiero siedzi we gowie Haniusika i inkszych rzeczach, w nowyj ksiożce Marcina Melona. A u nos coś wiyncyj, czego ni ma nikaj.