Być choby bajtel
Starzi ludzie zawdy godali, że dzieci i ryby głosu niy majom. Myśla, że to ni ma dobrze tak godać, bo bajtle nos mogom mocka rzeczy nauczyć, o kierych my, starzi, zapominomy.
Starzi ludzie zawdy godali, że dzieci i ryby głosu niy majom. Myśla, że to ni ma dobrze tak godać, bo bajtle nos mogom mocka rzeczy nauczyć, o kierych my, starzi, zapominomy.
Jak sie je mamom, to nigdy niy bydzie spokoju, to je pewne, bo cołki życi sie czowiek staro ło ty bajtle, coby sie wyuczyły, znodły jako robota, dobrze łożyniły i same miały zdrowe bajtle. Tak to już je na tym świecie.
Kiej przichodzi mi posprzontać we swojich klamorach, ale tak na zicher, to za kożdym razym se przikozuja, co terozki to porychtuja tak, że nawet piniondze z komunije sie znojdom! Jo sie pytom: co sie z nimi stało?!
Trzeja sie wysztiglować, łostawić wszyjstki złości, siednyć z cołkom familjom bez świynta i fajrować wiela sie ino do.
Chned dziyń frelek, babów i dziołchów. Trzeja jim bydzie sprawić jaki bombony, szokulada abo tulpy. Wzoś na jako kawa, abo do tyjatru i podziynkować za to, że som. Bo powiydzcie sami, coby te chopy bez nich zrobili?
Wszyjscy ino godajom tak, wszyndy dobrze ale w doma nojlepij. A kaj to je nojlepij? Jedyn woli miyszkać w mieście, inkszy zaś na wsi. No toż kaj?
Loto po tym Bożym świecie tych roztomajtych zortów babów i chopów. Ale jak tukyj wybrać tego jedynego?
Czymu je tak, że dzisio corozto wiyncyj ludzi, tak gibko wyproszczo szłapy? Jedyn powiy, że to skuli luftu, drugi, że to skuli tego zwiyrza, co chyci czowieka w swoji klyszcze i fest zacisko, aż na Amyn. To je wszyjstko prowda!
Jak sie je młodym, to cołkiym inakszy zaglondo sie na świat i to, co w nim nos trefi, niż jak sie już mo siwki na gowie i brozdy na licach i czole.