Ajnlauf to je istny maszket i idzie go dać do kożdyj zupy. Bajlte jak uwidzom takigo konika abo pieska w zupie z ajnlaufym, to na pewno zjedzom wszyjstko, co sie jim uwarzi.

Zaczyno sie rano. O pół ósmej już ni ma czym dychać. O dziesiontej wyglondosz, choby cie wto podloł giskanom. Klara grzeje choby gupio, a ty siedzisz w robocie i myślami je żeś już kaś na plompanym madracu na Paprocanach.

Z zaprowianim krauzów je roboty fest, kożdy to wiy! Ale jak sie potym łotworzi taki swojski łogóry, to żodny sklepowy niy bydom mieć takigo smaku i woni.

Niedzielno nudelzupa nojlepszy smakuje ze swojskimi nudlami. U nos zawdy tatulek w sobota robiył nudle, kere suszyły sie potym na grzejnikach przed pokrociym.

Jednom z nojlepszych cech Ślonzoków je szacunek do jedzynio. Nikomu do gowy niy prziszło, coby wyciepnyć resztki z łobiadu abo kraiczek chleba.

Jedni maszkecom moczka rzodko, inni tako gynsto, że by jom szło nożym kroć. Nikierzy dodowajom szekulada i kakao, inni ni. Som tacy co moczka jedzom, som tacy co jom pijom.

Nasze starziki były fest szporobliwe. Toć tyż kaj umieli, tam se pomogali, żeby było łacni. Tak tyż pamiyntom, jak u  starki bez cołko zima piyło sie „pulmantyj”.

Ni ma na Ślonsku bajtla, kiery by sie niy radowoł jak we wsi był łodpust. Piyrwyj, niy jak terozki, trza było piyknie porzykać, a potym gibko po maszkety na budy.