Kożdy z nos szmarowoł sie Niveom, chocioż roz w życiu, pra. Mioł sznita na nodze jak łornył zwłokami. A potym mamulka na ta szłapa klejiła floster. Kożdy tyż zno przeca pasta do zymbisków w tubce. A czy Wy wiycie skond ty rzeczy som?
Wiela to tyn szkolorz sie musi natargać tych roztomajtych ksionżek, heftów, filoków, tuszków i klapsznit. Do tego jeszcze prziłażom spinery i inksze klamorstwo.
Kiejby żył w dzisiyjszych czasach Szekspir i łobejrzoł co wynokwiajom Marcin Melon i Jacek Siegmund, to na zicher zaczon by sie uczyć ślonskij godki.
Niy wiycie co robić, a czasu mocie za tela? Niy siedźcie w doma ino wybiercie sie połoglondać pszczyński abo jonkowicki żubry. A nojprzód poczytejcie jak łony se żyjom.
Bycie łojcym, to ciynżki konsek chleba, ale na wieczór jak sie taki bajtel łośmieje i idzie mu dać kusika, to sie zarozki zapomino o cołkich niywygodach i wykamaniu.
Wlazujesz do kamerlika majsta i co widzisz? Bajzel, niy? Niyprowda, piyknie porozciepowane majzle, bajscangi, bormasziny, cweki, szróbki. I to ino łon wiy kaj co mo, nawet po cimoku!
Prziszła wiosna to trza by pomedytować nad tym, co bydymy robić, jak już tyn szpetny czas sie straci. Po mojymu, nojlepij zaczońć łod wyrychtowania zogrodki i nasadzynio roztomajtych flanców.
Kożdy ino godo, jak to fajnie było za bajtla. Jak piło sie zelter z flaszki i niy myślało wcale. I tyn prawdziwy zelter do nos wrócił dziynki Arkowi i jego babie.
Ło umrziku we szranku, starzikach we Wermachcie, ło libście kiero siedzi we gowie Haniusika i inkszych rzeczach, w nowyj ksiożce Marcina Melona. A u nos coś wiyncyj, czego ni ma nikaj.