Skond sie wziyna kara?
U nos na Ślonsku kara, to ni ma to co sie dostowo, jak sie co fest napocho. Rozchodzi sie nom tukyj ło taczka, fest potrzebno we zogrodzie, jak sie chałpa stowio, abo graczków z bajtlami.
U nos na Ślonsku kara, to ni ma to co sie dostowo, jak sie co fest napocho. Rozchodzi sie nom tukyj ło taczka, fest potrzebno we zogrodzie, jak sie chałpa stowio, abo graczków z bajtlami.
Kiejbymy dzisio komu pedzieli „ty ciulu”, to by to było fest szpetne i żadne. Ale pora lot do zadku tak sie godało i żodyn sie niy gorszył. Dejmy na to baba mogła ciulnyć chopu abo kajś ciulło w drzewo.
Jak to je fajnie tak łod czasu do czasu dostać jakigo kusika. Łod razu sie czowiekowi cieplij robi w pojszczodku. I chce sie żyć!
Żodyn niy chce być szpetny. Kożdy stowo przed zdrzadłym, ukłodo szakiet – i szykuje sie na świynto: bo świyntym jest trefiani sie ludzi i to, że nos oglondajom.
Glaskule, glaskugle, bombki abo tyż bańki wiszom paradnie na kristmaumach. Kożdo z nich chocioż prozno w pojszczodku może być pełno naszych ślonskich marzyń i postanowiyń.
Dejcie pozor na jedna rzecz: oblaty som delikatne, tak delikatne jak ta cało naszo ślonskość. Jak godocie o Ślonsku, jak godocie o nos i o tym, co my sam robjymy – myślcie o oblatach delikatnych i słodkich.
Kiej sie ino wto przekludzi na nowe, to rychtuje taki szumny fajer, na kiery u nos sie godo ajnwajong. A wiela przi tymu je larma i uciechy. Radiok gro na cołki karpynter a i dakel loto z wusztym po izbie.
Kożdy w doma mo jakiś klamory. Jedni majom szranki, rozlajerowane koła, inksi stare piece, a jeszcze inski zbiyrajom wszysjtko, co ino mogom.
Ryma to je ta szpetno niymoc, kiero może chycić czowieka ledy kaj i ło ledy jakij porze. Wdycki lepij wlyź do wyra i jom przeleżeć. Lotani śniom to ni ma dobro rzecz, bo sie wszyjskich zarażo i potym ni ma komu robić.