fot. Emily Carlin

Sznita to je po polsku kromka chleba.

Sznita może być przekrono na pół i złożono do kupy a w pojszczodku wrażony filong. Wdycki sie godo ło takij sznicie klapsznita.

Klapsznita je fest rubo i skisz tego niy wszyjcy jom radzi maszkecom. Je tyż sznita tuplowano, tako podwójno. Tako sie brało na dół do roboty. Czasym jak grubiorz wyciongnył pora takich klapsznit, to sie zdało, że z nich je chned pół chleba złożone.

Łone mogły ino być szmarowane, abo fetym abo margarynom. I to było cołki jodło. Fet je ze szpyrkami, kiere som dobrze przyprawione – to je to! To sie godo tuste.

Miyndzy sznity wrożało sie jeszcze talarek wusztu abo kyjzy. To sie godało że łona w pojszczodku mo bajlaga abo filong.
Niykierzy porwali sznita chleba, za co ich mama przezywali, pomoczali jom we mlyku, abo we wodzie i ryp do cukru. Niy było lepszego chleba jak sznita ze cukrym.