Skond sie wziyno nikaj?
Wynokwianie Kadłubka – czyńść 40 .
Nikaj” ni ma nikaj używane. Yno u nos! Cudno słowiańsko sylaba. Dejcie pozór, wiela razy na dziyń godocie „nikaj”. Sztyc yno „nikaj”. Nikaj jest przisłowkym i łodpowiado na pytani „kaj?”. Jak nikaj nos ni ma, żodyn nos niy widzi. To jest prowda prosto, nojprostszo. Abo tak sie nom yno zdowo. A nos ni ma – to znaczy, że my som nikaj. Tracymy sie – abo sie niy tracymy, ganc egal. Nikaj trefi kożdy – niy yno wtedy, jak wylezie z chałpy.
Kaj my som?
Beztoż ni ma nos ani tam, ani sam, som my nikaj. Kajmś my jednak som, skoro godomy, pra. „Nikaj” jest tak gryfnym słowym i tak czynsto godo sie „nikaj”, że zdowo mi sie, że Ślonzoki dysponujom, niy musza dować dowodow, jakomś tajymnom wiedzom o nikaj. Dziwno filozofjo zawiyro to malutki słowko ślonski „nikaj”…
Kaj my to som? – pyto sie profesor Nawarecki w „Lajermanie”. Co momy odpedzieć profesorom, jak nos pytajom o nikaj. Abo urzyndnikom. Abo dziynnikarzom. Abo briftregerowi, kery sie pyto: „Łon sam już niy myszko? To kaj myszko?” – Nikaj.
Nikaj je w godce
Ciaplomy sie w nikaj jak w marasie. Jak nikaj indzi, ale u nos do sie jeszcze trocha dychać. Możno skuli tego nikaj… Bo nikaj mianowoł roz jedyn dystansym. Obywatele świata nikaj, Ślonzoki, nikaj ni majom sie tak dobrze, jak we swoim NIKAJ. Ale nikaj to ni ma unik od kajś. Łod roboty, łod łodpowiedzialności, łod dokładności i obowionzkow. Niy. Unikomy przeca bezkształtnego świata i nijakigo świata na Ślonsku. Przajymy geometrii jak żodyn na świecie. Niy idzie dyć pedzieć: „Ida do nikaj”. Znomy droga. Żodyn tak jeszcze niy pedzioł: „Cisna drapko ku nikaj”. Te ślonski zbratani ze słowym „nikaj” godo nom jedno rzecz: wy niy poradzicie być nihilistami, bo nihilizm żeście już wciepli do waszego godanio. Nikaj miyszko u wos w godce – i skuli tego ni ma sie czego boć.
Kaj je nikaj?
Umiyrała roz jedno oma w Łaziskach Górnych, słyszoł-żech to na własne, uszy. Pedziała łostatni słowa: „Widza wyglancowane nikaj”. Wjelgi fajer NIKAJ. I kojfła z tym nikaj na gymbie blank bladyj.
„Zdrodźcie nom, proszymy wos, pedzom keregoś dnia, kaj jest nikaj!” Bo wos śledzymy i podłuchujymy, a tego dalij niy wjymy? Możno w nos? – pedzom im Ślonzoki. Możno w nos jest trocha nikaj, ale trocha, yno trocha, bo wjyncyj jest wysokiego seledynowego nieba. Jo niy wjym. Nikaj wom tego niy pedzom. Ale przeca jakoś tam poradzymy se to wyforsztelować. Nawet bez godanio, kaj jest nikaj.
Prof. Uś dr hab. Zbigniew Kadłubek – rezkiruje Katedrom Literatury Porównawczyj. Je filologiym klasycznym, eseistom i tłumaczym. Pisze tyż po naszymu, dejmy na to „Listy z Rzymu” abo „Promytyojs przibity”.
Co byś na to pedzioł?