Miglanc
Miglanc to je po polsku cwaniak, łobuz, leń.
Łon poradzi wymigać sie łod jakijś roboty. Zowdy znojdzie co inkszego, co mu sie wydowo, że je ważniyjsze łod tego co powiniyn zrobić.
To je taki pozytywne określyni na jakigoś sprytnego, takigo cwaniaczka. Takij osobie sie przaje, bo jak coś kombinuje, to poradzi to robić w taki fajny sposób. Inakszyj by my pedzieli na takigo szpryciok. Jak je jako łostuda, to łon jom poradzi gibko rozwionzać.
To je tyż czowiek, kiery myśli ło inkszych, jak coś robi. Zawdy idzie do niego przijść i sie go ło coś spytać abo poradzić. Z drugij strony łon sie poradzi dobrze ustawić, tak coby jymu było dobrze.
Je tyż jeszcze leber, ale lebrowi, to nic sie niy chce robić. A miglanc, to je taki co mo zawdy co inkszego do roboty. Miglanc je sprytniyjszy, poradzi sie odnalyźć w życiu.
Łon mo blisko to wigyjca. Wigyjc to je taki żartowniś. Jak karlus je miglancym abo wigyjcym to frelki durś by ino za takim lotały, bo je w nim cosik takigo, co jich przyciongo. Niy mierznie jim sie przi takim synku. Zawdy coś wymyśli. Tukyj jich po kilo, tam powiy jakiś wic. Wszyndy takigo pełno.
Jak bajtel je miglancym to czasym coś poradzi napochać, bo tyż niy poradzić usiedzieć ino by paruchoł bele kaj. Trzeja na takigo dować pozór. To je taki wyzgierne dziecko. Jedyn roz poleci, zaś przyleci, ledy kaj loce.
Tekst opracowany na podstawie audycji "Słownik śląski" w Radiu eM.
Co byś na to pedzioł?