fot. art crimes

Kibel to je po polsku wiadro.

A kible były roztomajte. Jedne glancowane z takom emaliom, ocingowane z hynklym. Teroz wszyjscy majom plastikowe kible. Ale łone już tak długo niy poradzom strzimać. Pora razy sie nim umyje i na hasiok.

Niykierzy godajom tyż na niego ajmer abo żber. Móg być mały kibelek, dejmy na to na kartofle i wiynkszy na wongiel. Ale kiej sie nasuło do niego tego wongla, to go potym trzeja było przesuć do kołkastli. Zaś kołkastla, to je taki prostokontny, długi pojymnik, z kierego sie fajnie łopatkom tyn wongiel wyciongało.

Nojpryndzyj kibel szło trefić we siyni. Bo kiej wto przyszeł z pola i mioł zmaraszone strzewiki, to sie potym gibko tonkło w nim szmata i sie to wyciyrało.

Były tyż taki srogi hajmery, kiere miały dwa hynkle. A tyn ajnfachowy mioł ino jedyn.

Mało wto wiy, że polski kubeł, to je u nos kibel. Po niymiecku sie godo kubel a Polok niy przeczyto tego umlautu ino powiy kubeł. Dzisio idymy wyciepać do kubła a u nos do kibla.

Ci, kierzy niy godajom po ślonsku, mianujom haziel kiblym. Bestoż mogom sie u nos potracić ;)