fot. Radek Kaźmierczak

Kamrat to je po polsku kolega, towarzysz, kompan.

Kamraty spotykajom sie ze sobom, rozprowiajom se ło roztomajtych rzeczach. Kiej majom wiyncyj czasu, to mogom pograć w szkata abo iść na piwo.

To som raczyj chopy. Chocioż niykiere baby tak godajom, że idom kaj do kamratki na chwilka poklachać. Baby to som barzij przociółki.

Kamrata szło poznać bele kaj, ale nojwiyncyj we wojsku.  A jeszcze potym, kiej przyjyżdżali do dom, to jeszcze sie na jako laga piwa, abo co inkszego spotykali we szynku.

Miało sie zawdy poru kamratów, tak kaś kole piyńciu. Czowiek wiedzioł, że może na nich zawdy polegać, bo abo kiej łoni potrzebowali pomocy, abo sie jom samymu potrzebowało. Ale wiyncyj niźli dwudziestu to sie raczyj niy miało.

Idzie tyż ło kimś pedzieć, że je kamratny i to znaczy, że je przocielski, wylywny i gościnny. Je tyż coś takigo, jak kamractwo, abo inaczyj czelodka, czyli tako grupka ludzi, kierzy ze sobom kamracom.