fot. Noemí Rivera

Geltag to je po polsku wypłata.

Dostowo sie go, kiej sie robi na grubie, we werku abo kaj indzyj. Niy idzie bez niego żyć. Na Ślonsku chop powiniyn co miesionc przynosić go do dom.

Za starego piyrwy tak sie godało na dziyń wypłaty. I w tym dniu, wszyjscy, kierzy robili, dostowali gelt. A dostowało sie go roztomańcie. Na niykierych grubach dziesiontego , ale i tyż piytnostego kożdego miesionca. Łostatnigo zaś to był forszus czyli zaliczka.

Terozki niy roz idzie go dostać z opóźniynim, abo wcale niy. Je wiyncyj łostudy, bo trzeja lotać i łoglondać, czy to już aby przyszeł na konto tyn gelt. Czasym sie tyż dostowo taki poski, na kiere sie godo loncetla i tam je ta kwota wypisano, wiela sie noleży.

Downij były tyż taki babki, że kiej ino przyłaził tyn dziyń, to już stoły przed grubom abo kole werku i wachowały na tych swojich, coby ci kaj za winklym do jakigo szynku niy trefili i niy łostawili tam cołkigo geltagu. Ino coby łod razu wszyjstko trefiło do dom. Kiej chop niy przyniós cołkij wypłaty do dom, to była haja.

Byli tyż tacy, kierzy niy robili i na nich sie godało elwry i łoni dostowali zasiłek.

Na poczontek miesionca godało sie tyż forszus i wdycki łopłacało sie co trzeja było.

Geltag to było wielki świynto dlo wszyjstkich, kierzy mieli robota.