Fanga
Fanga to je po polsku cios, uderzenie.
Fajnga je wdycki, kiej cie wtoś mocno klupnie. Jak sie dostanie tako fanga, to czasym sie idzie łobalić. I ciyżko sie potym czowiekowi je podniyść. Mo sie zole pod łoczami, szczaskany nochol i łopuchło gymba. Je tyż czasym tak, że kiej sie je trocha lichrzym, to idzie trefić do lazaretu.
Fanga idzie dostać wdycki, kiej sie lygnie z cudzom dziołchom. Coby komuś dać fanga trzeja wzoś wieli zamach.
Fanga nojczyńścij idzie dostać w gymba. Używo sie do tego piyńści albo liścia, czyli z łotwartyj rynki. Ino, że z liścia barzij poli a ze piyńści dłużyj sie czuje.
Nojczyńścij fangi dowali se chopcy, raczyj dziołchom niy przystało, coby sie tak fest prać. Te zaś targały sie za kudły. Ale czasym znodła sie dziołcha, tako fest baba, kiero poradziła chopu wkulać, bo dejmy na to przyszeł do dom łożarty. Ale to niy zawdy skutkowało, bo przeca chop był zniyczulony.
Tekst opracowany na podstawie audycji "Słownik śląski" w Radiu eM.
Co byś na to pedzioł?