fot. dr_ed_needs_a_bicycle

Fandzolić to je po polsku „mówić od rzeczy”.

To je łopowiadani niy do końca prowdy, niy je tyż do końca przemyślone. To godka niypoukłodano i niylogiczno. To roztomajte myśli, na już, na gibko.

To tyż inakszyj godać gupoty, beblać. Ino, że beblać to je dużo godać.

To słowo tyczy sie tego, co ni mo nic do pedzynio a godo. Kiej by nom to przyszło uszeregować, to nojprzód było by godać, potym klachać a na końcu fandzolić.

Nojlepij sie fandzoli po kuflu piwa abo flaszeczce gorzołki. Jak sie tak siedli grubiorze, hutniki abo banioki to fandzolili wiela wlazło.

Z fandzolinim niykierzy kojarzom fandzola. Ino że fandzola rośnie na polu i trza jom zbiyrać a fandzolyni to już było pryndzyj pedziane co to je :)

Fandzolić może kożdy. Ni ma tak, że ino chop abo baby fandzolom. Czasym se idzie samymu pod uchym coś pofandzolić, starka starzikowi, chop babie. I idzie fandzolić tyż ło bele czym.

Teroz momy taki czasy, że idzie pedzieć, że nojwiyncyj fandzolom politycy. Bo niy chcom nom do końca pedzieć prowdy.

„Niy fandzol” lepij brzmi po ślonsku niźli po polsku „nie mów głupot”.