fot. x-ray delta one

Giwera to je po polsku karabin, strzelba.

Słowo pochodzi z niymieckigo. Po ślonsku jeszcze idzie pedzieć inaczyj na giwera – flinta.

Na tego kiery mioł karbin, godało sie karabuner. A nojwiyncyj ji było tam, kaj zwada. A u nos było tyj zwady mocka.

Ci, kierzy służyli we wojsku, mieli giwera. Potym musieli jom łoddać. A niykierzy se jom łostowiali.

Giwera tyż brało sie do lasa, jak sie chciało chycić na łobiod jakigo fazana abo hazoka. Ale to robiły nojczyńścij elwry.

Dzisio nojwiynkszo uciecha majom synki, jak widzom giwera, dejmy na to na łodpuście. Downij jeszcze były ty pistolety na pacpatrony czyli na kapiszony abo na korki.

Dziołchy giwerom sie niy bawiły, chyba że niykiere,
jak były taki chopczyce, kiere lotały po budowach
z giwerom.