Cufal
Cufal to je polsku jakiś przypadek, szczyńści, zdarzyni.
Słowo pochodzi z niymieckigo. To je coś fest dobrego, co zdarzo sie niy czynsto.
Cufal może sie wydarzić przi roztomajtych rzeczach. Dejmy na to, jak wto gro w bal i bez cufal udo mu sie trefić w tor.
Cufalym idzie tyż przyńść do nostympnej klasy, chocioż sie mo uzbiyrane ino złe noty.
Czasami je cufal na drodze, że sie niy bydzie miało wypadku. Zdarzo sie czasym, że człowiek wyjyżdżo a niy pomyśli. I potym se godo: „Miołech cufal, że nic sie niy stało”.
Cufalym idzie tyż coś wygrać, abo co dostać fajnego. Czasym sie człowiek niy spodziywo a sie może przidarzić coś niy łoczekiwanego.
Kożde wydarzyni, kiere sie mo w życiu zawiyro konsek cufalu. Bo przeca nikt życio niy zaplanuje, a jak se zaplanuje to i tak przypadki je zmiyniajom. Nojlepij ło tym prawi powiedzyni: „Czowiek myśli, Pon Bóg kryśli”.
Cufal znaczy po polsku przypadek, szczęście, zdarzenie.
Słowo pochodzi z języka niemieckiego. To jest coś bardzo dobrego, co zdarza się nie często.
Cufal może się przydarzyć podczas robienia różnych rzeczy, przykładowo, gdy ktoś gra w piłkę nożną i przez cufal uda mu się trafić w bramkę.
Cufalym może też ktoś przejść do następnej klasy, chociaż ma uzbierane same złe oceny.
Czasami jest cufal na drodze, gdy się nie będzie miało wypadku. Zdarza się, że człowiek wyjeżdża a nie pomyśli. I potem sobie mówi: „miałem cufal, że nic się nie stało”.
Cufalym można też coś wygrać, albo coś fajnego dostać. Czasem się człowiek nie spodziewa a się może przydarzyć coś nie oczekiwanego.
Każde wydarzenie, które się ma w życiu zawiera element cufalu. Bo przecież nikt życia nie zaplanuje, a gdy zaplanuje to i tak przypadki je zmieniają. Najlepiej o tym mówi powiedzenie: „Człowiek myśli, Pan Bóg kreśli”.
Co byś na to pedzioł?