fot. www.kankuna.de

Tyta to je to, na co czeko zawdy kożdy bajtel. Łojce dowajom jom bajtlom, kiere idom do piyrszej klasy. To je taki rożek, nojczyńści z papyndekla, ale z roztomajtymi barwami.  W pojszczodku tyty som maszkety: bombony, szekuladki i inksze słodkości. Bo co przeca do bajtla może być nojlepszego jak niy maszkety.

Jedne tyty były wiynksze, drugi myjsze. Wszyjsko zależało łod zasobności łojców. Czasym tyż, kiej bajtel był mały, to siyngały mu do szyji. Idzie jom kupić we sklepie ale tyż zrobić samymu.

Ci co niy mieli piniyndzy, to na tyta mieli inkszy knif. Nojprzód filowało sie jom papiórym a na wiyrch sie ino kładło tak troszka bombonów. A z pojszodka wystowoł celofan, kiery zawionzywało sie szlajfkom, coby sie to fajnie trzimało a niy śleciało. I wszyjscy widzieli, że tyta je fol bombonów.

Nojczyńścij dowało sie jom po piyrszej akadymi. Ale tyż w niykierych chałpach rano. Toż jak bajtle szły do szkoły, to se poleku śnij podjodały. A w chałpie do wieczora niy roz były śniom już fertik. Niykiere niy poradziły w czasie jednego posiedzynio sie śniom rozprawić, toż łostowała na nostympny tydziyń.

Jak sie już trzimało ta tyta, to łoznaczało taki przyjści ze stanu jak sie było małym bajtlym, w stan bajtla, kiery łostowoł szkolorzym i mioł już swoji łobowionzki. I ta tyta łosłodzała jymu ty nerwy.

Po łopróżniyniu, tyta idzie sie łostawić na pamiontka. I za ileś tam lot sie jom łobejrzeć i powspominać :)