fot. dusk-photography

Polterabynd to je zwyczoj trzaskanio porcelany i szkła.

To słowo mo niymiecki pochodzyni. Łodbywo sie dziyń przed weselym we wieczór.

Skisz tego, że piyrwej wesela łodbywały sie we wtorek, nojpoźnij we środa, to tyn zwyczoj łodbywoł sie we poniedziałek. Rozchodzi sie tukyj ło to, że idzie sie do młodej pani na trzaskani szkorup czyli porcelany i szkła.

W niykierych chałpach trzaskało sie ino porcelana. Wierziło sie, że potrzaskane szkło może przyniyść młodej pani nieszczyńści. Robili go ci, kierzy jak nojlepij winszowali młodyj porze.

Brali wszystki szkorupy, kiere znodli w doma i robili kupa larma pod dźwiyrzami młodej. To, co łostało po trzaskaniu, młodo pani musiała posprzontać. Tym łokazywała, jako je robotno i jakom bydzie gospodyniom, że sie nadaje do stanu małżyńskigo. A chop musioł przejońć na sia wyniysiyni tych szkorup na hasiok. Musieli to razym zebrać, coby niyskorzij we małżyństwie tyż razym wszyjsko robili.

To larmo, kiere było przy tym trzaskaniu miało łodpyńdzić diobelstwo, kiere mogło spotkać młodo. Wierziło sie tyż, że na im wiyncyj kusków bydzie na ziymi, tym dziołcha bydzie miała wiynksze szczyści.

Jak sie przyłazi na polterabynd, trzeja sie przeblyc. Nojlepij sie pomalować i łoblyc se stary klajd, coby żodyn niy uwidzioł wto przyszeł, abo coby żodyn niy poznoł takigo przebiyrańca na drodze. Tych, kierzi prziszli na trzaskani szkła, trzeja było poczynstować kołoczym weselnym i gorzołkom.

Niykierzy kojarzom go tyż z wieczorym kawalyrskim abo paniyńskim.