W piyrszy dziyń Wielkij Nocy trzeja wylyźć z chałpy i zaczońć łoglondać sie za jakim hazokiym. Tak to sie u nos przyjyno, że w tyn dziyń bajtle locom na zogrodka, coby znojść gyszynki łod hazoka.

Pamiyntom za bajtla, kiej żech drabko cisła na plac i miyndzy krzokami wieprzków abo kaj na cześni znajdowałach tytki z roztomajtymi maszketami, z szokuladowymi jajuszkami, barankami i inkszymi bombonkami. Czasym tyż szło co znojść w gnioździe. Wiela to wszyjstko przynosiło mie uciechy.

Trefiło sie tyż, kiej było szpetnie, że hazok przyłaził do dom i ty wszyjtki maszkety szło znojść na fynsterbrecie abo kaj we szranku. Czasym tyż sie już ło tym wszyjstkim pryndzyj wiedziało, bo kiej mamy niy było w doma, to sie sznupało po szrankach. Ale niychta i tak była uciecha w tym cołkim szukaniu. I tak sie wierziło, że to hazok przinosi chocioż dziwowało, czymu to mama miała we szranku skukane.

A to szukani tych szokuladowych jajuszek, wziyno sie u nos tak jak krisbaum łod naszych zachodnich somsiadów. A czymu hazok a niy dejmy na to lis? A to skisz tego, że hazok je symbolym obfitości, płodności, nowego życio. Toż to wszyjstko musi ze sobom grać, jak noleży, bo przeca je wiosna, nowe życi ale czy i latoś w końcu bydzie?

Kiej za łoknym śniyg, niy wia jak to latoś ty bajtle bydom szukać tego hazoka. Pryndzyj łoblekom se mycka i pódom na plac lepić baławana, a zamiast loć sie wodom, bydom ciepać sie śniegiym. Widzicie tak to je w tyj przyrodzie, tak łona nos robi za błozna.

fot. Dave King – djking