fot. CKTravelblog

Kelnia abo kielnia to je po polsku chochla abo tak fachowo łyżka wazowa.

To je narzyndzi, kiere używajom baby i bez kierego nic by niy szło zrobić w kuchni. Łona sie skłodo z dwóch czyńści. Je tako miska i długi sztyngiel, kiery je śniom połonczony. A na końcu tego sztyngla je taki uchwyt, dziynki, kierymu idzie jom fajnie uwiysić na hoku abo na gorku, coby ta kelnia niy tonkła w tyj zupie.

Służy łona do nalywanio płynnych potraw, dejmy na to zup abo tyż jak sie robi miyso z jakomś zołzom. Nojwiyncyj używo sie jom w niedziela, jak sie robi rosół. Jak sie go warzi, to niy łostawio sie ji broń Boże w gorku, bo jak sie tyn rosół fest nagrzeje, to idzie sie niom paluchy poparzić. Zawdy sie jom wyciongo.

Jak zupa już je uwarzono i talyrze stojom na stole to gospodyni biere sie za nalywani. A zawdy sie pyto, wiela kelni mo naloć. Jak mo srogigo chopa, to mu nalywało ze trzi kelnie, abo czasym sztyry. Bajtlowi zaś ino jedna.

Niykierzy tyż godajom inakszyj na kelnia, kela abo ubiyraczka. Ino, że ubiyraczka to je tako fest wielko kelnia.

To ni ma to samo, co tako drzewiano, na kiero u nos sie godo warzecha abo kopyść. Łona je metalowo i dość ciyżko. Terozki ty kelnie, kiere sprzedowajom, to je taki ajnfach, pora razy sie jom naleje i już zaroz je cało powyginano.

Kielnia to je tyż słowo, kiere używo sie w jynzyku polskim. Godo sie tak na narzyndzi murarski, kierym murorze naciepujom zaprawa jak tynkujom. Ino, że łona wyglondo inakszyj. Je trójkontno i plaskato.

Dobre ni ma co już wiyncyj godać, trzeja sie poleku brać za łobiod. Smacznego!