fot. Catholic Church England and Wales

Farorz znaczy po polsku ksiądz proboszcz.

To je ważno i zacno osoba na Śląsku. Tukyj wdycki wiara katolicko była silno. W myjszych miejscowościach życi toczyło się wokół kościoła. Miyjscym pobytu farorza je fara czyli probostwo. Farorz to je ważno postać dlo ludzi. To je wysłannik Boga.

W małych miejscowościach ludzie liczą się ze zdaniym farorza. Farorz był i je autorytetym dlo ludzi. Co farorz pedzioł na kozaniu, tak ludzie robili. Downij niy było takigo kontaktu z farorzym jak dzisio. Teroz z farorzem idzie pogodać ło wszystkim, downij niy szło.

Powszechnym zwyczajym na Śląsku było całowanie farorza w ręka, w pierściyń.

Kole farorza stoł kapelonek, czyli ksiądz. Łon niy był tak wielkim autorytetym jak farorz. Niykierzy godają, że to je młody ksiądz zaroz po syminarium. Z kapelonkiym szło se pograć we fuzbal. Był bliższy bajtlom.

Downij do farorzy godało się po nazwisku. Teroz dużo ludzi godo po imiyniu. Zmienił się stosunek do farorzy, stoł się barżij bliższy.

Downij godało się w doma: „Jak mosz ło farorzu pedzieć źle, to lepij nic niy godej”.