fot. sBerna

Fajrant to je po polsku wolne.

Jak sie godo fajrant to się myśli ino ło tym, co dobre. Jak się kończy robota to je fajrant. Wszyscy w robocie na to czekają.

Chopy po fajrancie szły na piwo, rozprowiali ło gołębiach. Jak dziecka były małe a słyszały jak łojce szły z roboty a godali „No to fajrant” to tyż chciały go mieć. A miały, bo jak kończyły w szkole lekcje, to był fajrant.

Jak łojciec przyszeł z gruby do dom i mioł fajrant to do dziecek i matki to była tako ulga, że nic mu się złego niy stało.

Fajrant w chałpie to najczęściej sobota wieczór. Miało się już dycki posprzątane na placu i w chałpie. Niy wszyscy mieli fajrant. Niekierzy przyłazili z roboty do dom, trocha dychli i zaś się brali do roboty, kero czekała na nich w doma. Bo było gospodarstwo, kere trza było łoporządzić.

Nojlepij brzmi słowo fajrant po żniwach. Jak się już pozbiyro słoma, człowiek ni mo siły i na dworze je gorko. I jak się skończy to je fajrant.