Bifyj, byfyj to je po polsku kredens.

Jedyn z nojważniyjszych mebli, kiery był w kożdej śląskij kuchni. Downij tyż życie Ślązoków toczyło się w kuchni. Tam się jadło, tam rozprowiało. Tam był stół, bifyj,ryczka, roma. Ważny tyż był piec, kiery dowoł ciepło. Do izby szło się ino spać. Jak się ją otwierało tam szeł ciepły luft.

Bifyj je bioły i mo szybka. Bifyj niy je za wysoki, tak 150 cm. Po zewnętrznej stronie były otwierane na zewnątrz drzwiczki. Skłodoł się z dwóch części. Dół w kierym chowało się gorki, mąki, kasze, krupy. Potym były szufladki, kaj były kuloki, tucki, łyżki, widelce. Na wiyrch nakładano była wiyrchnio część, kiero była ozdobiono fajnym szkłym. Abo dowało się tam tyż gardinki. Szajbki się zakładało do środka. Tam stoły fajne szolki, kompotszisle. Na bifyju stoły wogi, biksy na mąki. W bifyju trzymało się tyż cangi, szczotki, pasty. Za szybkom bifyja są powkłodane zdjęcia dziadka, dziecek. Nojwięcej byfyji było symetrycznych, ale zdarzały się tyż niysymetryczne.

Powiedzenie kere znają tyż niy Ślązoki: „W antryju na bifyju stoji szolka tyju”.