Mycka
Mycka to je po polsku czapka.
Kożdo gowa powinna niom być przykryto bez zima.
Jak chyci mróz i pokurzi śniegiym, czowiek kragel postawi, ale niy zawdy ta gowa mo łogrzono. A jak już wrazi mycka, to styknie.
Som tyż mycki z daszkiym, na kiere sie godo szyldówki. Na roboczo mycka niykierzy zaś godajom kaszket.
Może być tyż bombelmyca, czyli tako, kiero na wiyrchu mo bombel. Lotało sie w nij przeważnie bez zima. A robiło sie jom na szydełku. Nojwiynksze wziyńci miała tako czopka, jak bombel był kolorowy. Robiły jich w doma starki i mamy.
Na jesiyń szyło sie mycki z materiału, nojczyńścij z flauszu, co łostoł jak sie robiło mantle.
Bajtle niy rade lotajom w myckach. Chocioż jak je zima, to jom wkłodajom. A te, kiere niy wkłodajom, to potym majom ryma i kucajom. Mamy ino kazujom jim wkłodać cwiter, na cwiter, ruby mantel, a te boroki potym niy poradzom sie ruszyć. Toż ni ma sie co dziwować, że jak wylezom z doma, to jom majom jeszcze łobleczonom a jak potym konsek uńdom, to jom ściepujom.
Łoblykejcie mycki! Pyrsk!
Tekst opracowany na podstawie audycji "Słownik śląski" w Radiu eM.
Co byś na to pedzioł?