Kożdego roku zawdy prziłazi taki czas, kiery raduje kożego z nos. Piykne, grudniowe wieczory. Miasta łoblyczone w tysionce światełek, goiki przistrojone glaskulami. A to wszyjstko skuli tyj gryfnej okazji, kiero niyjednego rozgrzywo łod pojszczodka. Nadchodzom świynta, chned zajś bydzie Wilijo. W radyjoku na cołki karpyntel puszczajom coroczne świontyczne prziśpiywki, kiere dlo jednych som już tradycjom, a przed telewizorym zajś ujrzymy cołki familije zaglondajonce na nojlepsze, świonteczne filmy. Mocka mo rod ta atmosfera, tako niypowtarzalno bych pedziała.

Feferkuchy

Niy wiym jako je o wos?, ale u mie w chałupie łod bajla cało uciecha ze świyntami zaczyno sie łod rychtowanio feferkuchów. Kożdy mo inkszo receptura. My zawdy robili na łoko. Powiym wom ino tela, że na pewno trza dać miodu, trocha masnego, jajca, cukier, prziprawa feferkuchowo, mołka, ale wiyncyj wom ni powia! Kożdy mo jakiś swoji tajymnice, prowda? To kiej już to mocie narychtowane po swojimu, trza se to wymiyszać do kupy i ostowić do zimnego, nojlepi na cołko noc. Na drugi dziyń kulomy to, co momy i terozki se idzie wykroć roztomajte gwiodki, goiki, glaskule, wedle uznanio! No i wiadomo pieczymy. Wonio potym słodkim w cołkij chałupie!

Kristbaum

Trza ustrojić kristbaum! Terozki som roztomańte glaskule do wyboru, jaki yno byście se wymarzili! Śrybrzane, ziylone, czyrwone, modre, do tego roztomajte szlajfki, lampki, bombony, jedni dowajom nawet feferkuchy i na wiyrch szpica. Na prowdy je w czym wybiyrać, kożdy łoblycze jak ino wyobraźnia mu podpowiy.

Tradycyjne maszkety

Co chałupa, to inkszo tradycjo. U nos ni ma łobchodzynio godów bez moczki – zrychtowano z feferkucha, mandli, rodzynek i inkszych bakali. Kożdy jom rychtuje inakszyj. Makówki – ni bez powodu som tak mianowane, kiej som zrychtowane z maku, żymły i
rodzynek. Kompot z suszu – u mie tego niy robiymy, ale słyszałach, że je fest dobry. Ni ma tyż godów bez kapera! Zrychtowany wedle uznanio – w galarecie abo smażony, zawdy je na stole we wilijo. Jakżech była bajtlym to pamiyntom, kiej kapery pływały u mie we wannie, to tako tradycjo łod starzika. Potym starka go zrychtowała tak, jako starzik lubił. Kapusta ze grzibami tyż musi być! Zupa – barszcz z uszkami, siymiyniotka, grzibowo, z rybów. A u wos jako je? Co radzi maszkecicie bez świynta?

Przi stole we Wilijo

To je jedyno wieczecza w cołkim roku, kiej szykujymy stół inakszyj. Pod obrusym zawdy musi być sianko. Na stole stoi krziżyk, chlyb, narychtowane óblatki, kierymi sie dzielymy i winszujymy samych dobroci. U nos musi tyż leżeć portmonyj, coby sie dażyło cołki nastympny rok. I tyż dodatkowe nakryci stołu dlo niyspodziywanego gościa. Przed wieczerzom zawdy trza dobrze porzykać do Ponbóczka i tak samo po wieczerzy. I tak nom mijo ta Wilijo z familijom. Potym je czas, na kery radzi czekajom wszyjstkie bajtle.

Moc gyszynków łod Dzieciontka

Kery niy marzył o srogich gyszynkach pod goikiym? U nos je tako tradycjo, że we Wilijo niy prziłazi żodyn Niklaus ino Dzieciontko. Bajtel zawdy musioł naszkryflać list do Dzieciontka z prośbom jaki gyszynk by chcioł dostać. Ale żech miała uciecha, kiej byłach małym bajtlym, a moji małe marzyni sie spełniało. Jo myśla, że kożdy niyważne czy je stary czy młody na gyszynk w tyn jedyny wieczór w roku zasłużył. Mono świynta niy bydom biołe, niy bydzie suło śniygiym, ale tyn świonteczny klimat i tak bydzie. Wylyźcie na szpacyr kieregoś grudniowego wieczora, obejrzijcie jak światełka migoczom. Łyknijcie se grzańca, abo kej ni mocie lot to wrawej szekulady. Poczujecie ta świonteczno atmosfera z cołkom familijom.

Chciałbych wom jeszcze winszować moc gyszynków łod Dzieciontka, mocka zdrowio, szczynścio, uciechy z czasu spyndzonego z familijom i coby prziszły rok był lepszy niż tyn!