fot. annais

Cufal to je polsku jakiś przypadek, szczyńści, zdarzyni.

Słowo pochodzi z niymieckigo. To je coś fest dobrego, co zdarzo sie niy czynsto.

Cufal może sie wydarzić przi roztomajtych rzeczach. Dejmy na to, jak wto gro w bal i bez cufal udo mu sie trefić w tor.

Cufalym idzie tyż przyńść do nostympnej klasy, chocioż sie mo uzbiyrane ino złe noty.

Czasami je cufal na drodze, że sie niy bydzie miało wypadku. Zdarzo sie czasym, że człowiek wyjyżdżo a niy pomyśli. I potym se godo: „Miołech cufal, że nic sie niy stało”.

Cufalym idzie tyż coś wygrać, abo co dostać fajnego. Czasym sie człowiek niy spodziywo a sie może przidarzić coś niy łoczekiwanego.

Kożde wydarzyni, kiere sie mo w życiu zawiyro konsek cufalu. Bo przeca nikt życio niy zaplanuje, a jak se zaplanuje to i tak przypadki je zmiyniajom. Nojlepij ło tym prawi powiedzyni: „Czowiek myśli, Pon Bóg kryśli”.