Fot. DeGust's

Bajsnońć to je po polsku ugryźć.

To je słowo, kiere kojarzy sie z młodościom. Kiej na plac chopcy przynosili sznita chleba i kożdy mioł z czym inkszym, z inkszom bajlagom i sie to potym godało: „chcesz sie bajsnońć mojigo chleba?” I to sie tak wymiyniało. Żodyn sie niy staroł takim dzielynim. Żodyn tyż niy zwracoł uwagi na jaki bakterie.

Rzeczownikiym łod tego czasownika je bajs, czyli kyns. Teroz sie godo: „dej gryza” a downij „dej sie bajsnońć”.

Idzie bajsnońć konsek płonki, chleba, kołoczka. Kiej mamulka bajtlowi godała: „dej sie bajsnońć”, to znaczyło „ugryź kawałek”.

Bajsnyć może tyż kopruch, abo jaki inkszy chachor.

Idzie tyż pedzieć samo bajs. I bajs był wdycki, jak pies chachnył kogoś we szłapa.