Dakle
Dakle to som po polsku długie, wielkie uszy.
Niykierym kojarzom sie z jamnikiym. I tak tyż sie ich mianowało – dakle. Ale godało sie tyż tak na łuszy łod człowieka. Dejmy na to jak sie łaziło bez czopki, to sie miało czyrwone dakle.
Jak wtoś mioł taki wielki dakle to mioł pecha. Im był młodszy, tymu było ciynżyj. Jak tak przyszeł do klasy, to sie śniego bajtle śmioły. Tyn synek to niy mioł życio jak mioł je taki fest i jeszcze mu łodstowały. Był sponiywiyrany. To było smutne, ale niy mioł wyjścia. Musioł z tym żyć.
Niykierzy to łokreślyni traktujom na wesoło, żartobliwie. I żodnego to wdycki niy urażowało, jak sie pedziało: ”Ale mosz dakle”
Szło tyż dostać po daklach, jak wtoś niy był usłuchliwy.
Jak sie człowiek chyci czegoś gorkigo abo jak sie spoli, to nojlepij sie je gibko chycić za dakle, to mynij szczypi.
Do nich idzie tyż wrazić mocka załuśniczek.
Tekst opracowany na podstawie audycji "Słownik śląski" w Radiu eM.
Co byś na to pedzioł?