Fot. It'sGreg

Bigelbret to je po polsku deska do prasowanio.

Kożdo gospodyni ślonsko łobowionzkowo miała jom we kuchni. Słowo to je pochodzynio niymieckigo: bret to je deska a biggeln to je prasować.

Downij robiło sie jom samymu. Nojprzód szło sie do stolorza, coby złonaczył tako szyrszo deska. Potym łowijało sie jom dekom. Na to dowało sie biołe płótno, coby to było łodpowiednie do biglowanio. Łona była z jednyj strony ściynto na prosto a z drugij sprofilowano na półokrongło, coby tam jeszcze jom szło troszka naciongnyć. Niy miała żodnyj podstawy. Kładło sie jom na łoparciach dwóch stołków.

Bigelbret chowało sie za szrankiym.

Szło tyż niykiedy prani zawiyźć do waszhausu, kiery był przy grubach. I tam tyż biglowali. Wiyncyj tyż łaziło sie do mangli, do manglowanio. Ino, że na bigelbrecie robiło sie barzij precyzyjne rzeczy, jak koszula.

Do biglowanio służyło żelozko abo biglozko. Nojczyńścij zajmowały sie tym baby. Terozki i tyż chopy wiyncyj biglujom.

Teroz je coroz to wiyncyj materiałów kierych niy trzeja biglować.