fot. gryfnie

Downij na drogach trefiyło sie muzykanta, kery groł na cyji abo lajermana ze swojom lajerom, co łaziył po ajnfartach i chcioł se przirobić. Lajermana szło poznać po tym, że swojom lajerom robiył kupa larma. Dycki wszyjscy na niego przezywali i mało wto mioł rod ty klangi.

Lajera, z kierom łaził, to była tako wiynkszo krzinka. Szło jom ze sobom wziońć kaj sie chciało i jak sie chciało, a jak sie jeji korblom noleżnie złonaczyło, to grała muzyka. Były to taki mini organy. I niy trzeja było do tego pokończyć żodnych muzycznych szkół, coby na nich grać.

Lajery były roztomajte – abo taki wiyszane na posku jak cyja, abo na wózku ze sztyryma kołkami, ale niy wszystko szło tym zagrać–  pora melodii i żodnych improwizacji.

Lajerman dycki mioł przi sia jaki zwiyrzontko dejmy na to afa, kiero zbiyrała geld za wystympy, a prawy lajerman musioł mieć na swojij gowie sztajfniok.

Downij, kiej na radio mógł sie lajstnońć ino zabrany a telewizji ani nie było, lajery były jejich erzacem. Zaś  za wojny w Krakowie abo we Warszawie lajermani puszczali zakozane melodyje i śpiywali zakozane pieśniczki. W Niymcach, coby łostać lajermanym, trza było szafnońć ekstra pryfung – lajera nie mogła dować fałesznych klangów. U nos tak bodej niy było.

Wynolazcom lajery był G.Barbari z Modeny, kiery żył w XVIII wieku. Miano je z niymieckigo Kathrinchen, tako naszo Kasia. Ciekawe  czy tyn Barbari złonaczył lajera bez niyjako Katarina, kierej uż niy poradził szczimać ?

Lajermani łazili po ajnfartach do drugiyj połowy XX wieku. Terozki idzie ich yno trefić na łodpustach abo na Stawowyj w Katowicach, na kierej łod czasu do czasu rozkłodo sie taki jedyn ze swojom lajerom. A u Wos jeszcze som?