Swaczyna
Swaczyna to je po polsku podwieczorek.
To je ślonskie słowo pochodzynia czeskigo.
Nojczyńścij robiło sie jom po łobiedzie abo jak tyż klara zachodziła. Zanosiło sie jom żniwiorzom tak kole piontej, szóstej po połedniu.
Niykierzy godajom tyż, że swaczyna mogła być drugim jodłym po śniodaniu. Jak szło sie na pole to sie jom jadło.
Nojbarżyj sie jom celebruje we niedziela po połedniu, tak kajś kole czwortej, piontej. Jak sie już pozmywało po łobiedzie i prziszło z niyszporów to szło sie siednyć z tym kołoczym abo ze zistom i kawom. W tydniu niy było na nia czasu.
Teroz to sie siedzi przed telewizorym a przedtym siodało sie w kuchni abo w izbie. Rozprowiało sie ło tym, co sie komu przidarzyło, co sie bydzie robić. Na swaczyna przyłazili tyż goście. To sie godało, że łoni przyszli na byzuch, abo że mom jich na byzuchu. I tyż na byzuch żodyn sie niy zapowiadoł.
Rodziny były barżij ze sobom zżyte, miyszkały tyż bliżyj. Chopy przynosili cynterka, abo ćwiara i sie jom łobalili. I żodyn sie niy musioł starać ło to, jak do dom przyjedzie, bo szło sie piechty.
Tekst opracowany na podstawie audycji "Słownik śląski" w Radiu eM.
Co byś na to pedzioł?