fot. Details in Pixel

Graczki to som roztomajte zabawki, gry abo zabawy.

Mogom nimi być lalki ale tyż ludziki z szyszki. Graczki szło se zrobić samymu. Jak se wto poradził, tak se zrobił. Na graczki godo sie tyż szpargały.

Kiejsik bawiło sie wszystkim, teroz bajtle som barżij wymagajonce, ale wszyjstko zależy łod łojców. Jak łoni jim durś sprawiajom roztomajte nowe bawidełka, to potym sie tak dzieje. Bajtle, co zoboczom nowego, to chcom mieć.

Downij nojwiyncyj graczków było drewnianych. Szło se je dostać łod szmaciorza. Łon mioł na furze koguciki, bymbynki, ptoszki co klapiom skrzydełkami, szlojdry, flintki na frupy i inksze. Szło łod niego dostać taki graczki wzamian na szmaty, druty, a czasym klepoki.

Graczki dostowały bajtle, kiere szły do Komunije.

Zaroz po wojnie modne były zygarki. Jak bajtel dostoł taki zygarek, to był fest w zocy i bez cołko msza mioł wyciongniynto rynka do przodku i durś zaglondoł, wiela je godzin. Swojigo czasu była tyż moda na aparaty „Druchy”.

Kożdy z nos zno przysłowi „z graczków bydom płaczki”, czyli jak sie człowiek fajnie bawi, to sie może kajś we gowa puknońć, abo łobalić.