fot. Kenski1970

Rzić to je po polsku pupa, dupa abo tyłek.

To ni ma za czynsto używane słowo. Łono łokreślo czyńść ciała, kiero nojczyńścij je zakryto i kiero je wstydliwo. Ło tej czyńści rzodko sie godo, toż tyż tego słowa sie zaś tak czynsto niy używo.

Jak sie czegoś wtoś lynko, to idzie mieć pełno rzić. Na rzici sie siedziało, na rzić sie idzie łobalić, rzić sie potrzaskało. Po rzici idzie tyż dostać karbaczym, jak sie co nazgłobi.

Rzić niy je przeklyństwym, niy je tyż wulgaryzmym. To je taki same łokreślyni jak rynka, noga, wontroba, je takom samom czyńściom ciała jak inksze.

W jynzyku polskim momy dupa, tyłek, pupa a u nos je ino rzić.

Idzie komuś pedzieć: „mom cie w rzici”. To je fest dosadne łokreślyni i taki dość poważne. Idzie tyż pedzieć: „pocałuj mie w rzić”, „skocz mi do rzici”. Ale tyż idzie pedzieć: „ale z ciebie je rzić w kraglu”.

Jak synek łaził do dziołchy na zolyty a łona niy do końca go chciała, mogła mu pedzieć: „jak ci kopna do rzici”. Wdycki musioł dać se pozór bo łona mogła już potym śnim wiyncyj niy godać.

Elymynt wulgaryzmu w tym słowie przyszeł do nos z czasym, w momyncie industrializacji. Pościongali ludzi zewszond i kożdy ze sobom coś przynios. I te elemynty sie zaczły miyszać i zmiyniać swoje znaczyni.

W tym słowie niy było podtekstu seksulanego.