fot. Giulia Bartra

Kusik to je po polsku całus.

Można pedzieć dej mi kusika, mosz kusika. To je ciepłe słowo, kiere idzie pedzieć do swoji kobiyty abo do swoji frelki.

Na Śląsku kusika dowała mama bajtlowi. Kusika skrod tyż karlus dziołsze. Kusik funcjonowoł na Śląsku jako nagroda.

Formą zalotów było jak synek pedzioł dziołsze: dej kusika. Ale dziołsze niy przystało tak robić. Łone się szanowały. To synki lotały za dziołchami.

Kusik to je, abo delikatne muśnięcie, abo niewinny pocałunek, abo tyż taki poważniyjszy damsko-męski pocałunek.

Godanie ło sprawach miłosnych było na Śląsku tymatym tabu. Ło tych rzeczach się niy godało.

Inkszym słowym używanym przy łokazywaniu se uczuć było słowo pochajać czyli pogłaskać abo tyż pochalać. Chalała matka swojigo bajtla po główce. Jak się bajtel szczaskoł, to matka go chalała coby mynij bolało. Godało się tyż poskrobać, czyli podrapać np. za łuchym.