fot. ctrl_lost

Piyrszy i drugi listopada je dniym, w kierym idzie sie na smyntorz, wspomino sie i rzyko za tych, kierzy sie pominyli.

U nos na Ślonsku niy godo sie, że sie idzie na groby, ino, że sie idzie na smyntorz. Słowo to wziyno sie łod smyntków, bo to je miyjsce, kaj sie ślimto. Wdycki jak sie tam idzie, to sie je smyntnym. Niykierzy tyż inakszyj godajom na smyntorz – kiyrhof.

Biere sie dombka, stowo kole dynkmala, rzyko sie i zapolo świyczka, abo jak niykierzy godajom lampki.

Wszyjstkich Świyntych to je czynto jedyny dziyń w roku, kiedy łodwiydzo sie umrzitych. Spotyko sie tyż ludzi, kierych sie niy widziało dłukszy czas, abo tyż takich, z kierymi sie niy godo wcale.

Podug tradycji, dwa razy ło tym czasie loto sie na smyntorz. Roz we Wszyjstkich Świyntych – piyrszego listopada a roz drugigo w Zaduszki. Piyrszego sie loto z dombkiym a w Zaduszki to sie już ino świyci.

Czasym dlo niykierych Ślonzoków Zaduszki, to był ważniyjszy dziyń jak Wszyjstkich Świyntych. Bo we Wszysjtkich Świyntych to sie myślało ło tych świyntych a w Zaduszki zaś rzykało sie za tych, kierzy sie pominyli z familiji ale i tyż przocieli, kamratów i inkszych.

Nojwiynkszo radość w tyn dziyń majom bajtle, jak sie im koże zapolić świyczka. Jak sie ino tyn wosk kapka roztopi, wkłodajom do pojszczodka paluchy. Tym woskiym se łoblepiajom ty palce, a niyroz sie przi tym poparzom, ale uciecha i tak majom. Łojców to fest nerwuje i jich durś upominajom.