Żymła
Je mocka zortów żymły. Wiynkszość śnich sie pokozała bez łostatni poradziesiont lot. A do ślonskich chałpów to tak richtik prziszła ze zomku.
Je mocka zortów żymły. Wiynkszość śnich sie pokozała bez łostatni poradziesiont lot. A do ślonskich chałpów to tak richtik prziszła ze zomku.
Sznupało sie zawdy za czymś, czasym za bele czym. Szło tyż sznupać w cudzych rzeczach.
Nojlepij sie fandzoli po kuflu piwa abo flaszeczce gorzołki. Jak sie tak siedli grubiorze, hutniki abo banioki to fandzolili wiela wlazło.
Bombona szło se zrobić samymu, ino trzeja było stopić cuker na blasze. Do bombonów należom kanoldy. To som cukierki mlyczne, twarde.
Nojbarzyj powiedzyni „Szczyńść Boże” było używane na grubach. Jak grubiorz właził do szoli i jak łona ruszała, to ściongoł hełm i padoł „Szczyńść Boże”.
Sznita może być przekrono na pół i złożono do kupy a w pojszczodku wrażony filong. Wdycki sie godo ło takij sznicie klapsznita.
Najczęściej robiło się ją po obiedzie albo w momencie zachodu słońca. Zanosiło się ją żniwiarzom około piątej, szóstej po południu.
Jak sie czegoś wtoś lynko, to idzie mieć pełno rzić. Na rzici sie siedziało, na rzić sie łobalił, rzić sie potrzaskało. Po rzici idzie tyż dostać karbaczym.
Downij chlyb był podstawom jodła, toż go szanowano i niy chciano coby sie wysuszył, dowało sie go do brotbiksy.