Skond sie wziyny bombony?
Na Ślonsk trefiło słowo „bombony” chyba ze ślonskimi wojokami, kerzi wrócili z wojny. Walczyli razym ramie w ramie z Alzatczykami po pruskij stronie.
Na Ślonsk trefiło słowo „bombony” chyba ze ślonskimi wojokami, kerzi wrócili z wojny. Walczyli razym ramie w ramie z Alzatczykami po pruskij stronie.
Już downo tymu prosto żech se to tak tumaczył: oberiba to je tako rzepa, co wystowo nad ziymia i skuli tego nazywo sie „ober-riba”.
Kiszynie żuru było trocha tajemnicom, a trocha kunsztym. Jak żech był mały, szoł żech po żur do jednyj baby, do staryj Owczarczyczki, co miała na oknach las rozyndli.
Stojom trocha umaraszone, ale dali czerwone familoki z cegły. A mjyndzy nimi hasiok i klopsztanga. W piecach, jak ftoś poli wonglym, tyż je hasiok, yno że myńszy niż tyn na placu.
Ślonsk je choby odwrocone morze. Wielke bogactwo je teroz pod ziymiom, bo woda morsko zaloła ta ziymia downo, downo tymu, w epoce Karbonu. Chodzymy po Ślonsku choby po morskim dnie.
Słowo wykamany znodło sie same w grece: kamno, kamumai, ekamon. Tyn czasownik grecki znaczy „mynczyć sie”, „fest sie urobić”. Na tych, kerzi kojfli, Grecy godali gryfnie kamontes, „wykamanymi”.
Ślonske słowo „maras” pochodzi bezma od greckigo czasownika „maraino” – umiyrom, gasna, skryślom, wymazuja łobleczone śmierciom.
Ślonske wynokwianie i snokwianie biere sie od włoskigo słowa „gnocchi” (czytomy: „njokki”). A „gnocchi” to som kluski…
Prof. UŚ dr hab. Zbigniew Kadłubek rozprawio ło tym, skond sie bierom roztomajte ślonski słowa. Dzisio rozwożuje ło naszym „gryfnie”.