Słownik ślonski

Fajnga je wtedy, jak wtoś cie fest rypnie. Idzie jom dostać, dejmy na to, jak sie lygnie z cudzom dziołchom.

Łon łaził po placach i zbiyroł szmaty. Niykiery mioł tyż cyja i harmonijka. Czasym przyszeł na plac i cosikuj zagroł, czasym zaśpiywoł.

Jak wtoś mioł taki wielki dakle to mioł pecha. Im był młodszy, tymu było ciynżyj. Jak tak przyszeł do klasy, to sie śniego bajtle śmioły.

Deka wdycki była w stonowanych barwach, niy było takich jaskrawych. Przeważnie była w kratka abo w poski.

Erbnońć idzie wszyjsko: gelt po starce jak sie pominie, chałpa po ujku, kiery pojechoł we światy.

Forhangi nojczynścij używało sie bez lato. Łone chroniły przed furgajoncym robactwym, kiere niy chciało sie puszczać do dom.

Chachor je łobtargany i ni mo łobleczonych czystych łachów. Niy roz mo zmazane rynce. Nojczyńsćij mo przy sia, flaszka piwa.

Bajsnońć to je słowo, kiere kojarzy sie z młodościom. Kiej na plac chopcy przynosili sznita chleba i kożdy mioł z czym inkszym.

Downij bigelbret robiło sie samymu. Nojprzód szło sie do stolorza, coby złonaczył tako szyrszo deska. Potym łowijało sie jom dekom.

Do Zadku Do Przodku Do Przodku