fot. sidkid

Wic to je po polsku kawał, żart.

Te je tako krótko historyjka, kiero jak sie skończy, to wszyjscy sie śmiejom. Niy kożdy poradzi łopowiadać wice. Z tym trzeja sie urodzić, wycyckać z mlykiym matki.

Zdarzo sie, że wtoś sie nauczy pora wiców i jich łopowiado i zdo mu sie, że inksi bydom sie śnich śmioć. A łokazuje sie że żodnymu ni ma po nich do śmiychu.

W wiynkszym towarzystwie przystało coby, jak wto łopowiado wic i chocioż go łon niy śmiyszy, to trzeja sie śmioć. Abo czasym tyż jak wtoś niy spokopi ło czyj je wic, to tyż sie śmieje, coby se niy zrobić gańby, że niy zrozumioł, ło co sie w nim rozchodziło.

Tak po prowdzie to dobrych wiców je mało. Je moc takich gupkowatych, niy do śmiychu.

Na chopa kiery łopowiado wice, godo sie wicman. I dobry wicman, to je taki, kiery poradzi pedzieć taki wic coby ludzie, kierzy go słuchajom sie śmioli. Bo czasym znojdzie sie taki, kiery łopowiado szpetne wice a słuchajom jich bajtle abo baby. I to niy przystoji, coby łoni tego słuchali.

Wicmanów idzie podzielić na sztyry zorty:

• Piyrszy śnich to je taki, że jak godo wic, to je fest a fest poważny, a jak już powiy, to sie wszyjscy śmiejom jak pierzin.
• Drugi zaś śmieje sie jak som rozprawio wic i inksi tyż sie śmiejom.
• I trzeci to taki, że niy poradzi go skończyć, bo som sie śniego śmieje. A te co go słuchajom sie niy śmiejom.
• I czworty wicman to taki, że jak skończy, to jego słuchacze chytajom sie za bebechy, stołki i wszyjstko inne co majom na pozdoryńdziu i tyż mu poradzom tym wkulać.

Wic idzie tyż komuś zrobić na łostuda. Dejmy na to jakim słówkiym. I potym ta osoba ciyrpi, bo sie ji pedziało za wiela. Abo tyż idzie coś zrobić do wicu. Dejmy na to wrazić papyndekel do strzewika.

No dobre. A Wy znocie jaki gryfne wice?