fot. Clappstar

Godajom, że baby som z Wenus, a chopy som z Marsa. Jo tam nie wiym, jo je ze Ślonska. Na Wenus żech nigdy nie była, mono kiero frela stamtond je. Chocioż jak se tak pomyśla, że kajś miyszkajom same baby abo same chopy… armagedon i apokalipsa. Myśla, że jak tu wszyscy razym żyjom, to je o wiela lepij. Ale trza prziznać, że sie tu nikiedy wszyscy nawzajym szterujymy. Dzieje sie tak, bo tyż kożdy z nas mo swoi prziwary – baby swoi, chopy swoi. Nikiedy baby som bardzij jak chopy, a chopy jak baby, roztomańcie to bywo. Jo by wom dzisiej chciała porozprawiać o prziwarach, kiere sie fest gryfnie po ślonsku nazywajom. No i tak sie tu znejdzie:

Chachor – chachor to je taki rojber. Zawdy co napocho – postraszy pulty na rynku, podbiere gospodarzowi szałot z pola abo omie schowo gybis w króliczoku.

Szpyndlikorz – oglondo wszystki kotloki trzi razy, zanim je wydo. Szpyndlikorz nie lubi wydować piniyndzy na nic i na nikogo, ale nie zawadzo mu, jak inni na niego wydowajom.

Pazurok – wszystko musi porozkłodać na myńsze konski, żeby sprawdzić, jako to funguje. Rozkrynci ci moplik, szrank i waszmaszina, ale nie zawsze poskłodo ci to nazot.

Miglanc – miglac sie migo. Od wszystkigo. Od roboty, od wojska, od żynioczki. Cołki dnie i noce móg by yno chodzić na zolyty, biesiady abo na miedza poleżeć i pozaglondać na hazoki.

Dupa w kraglu – nic nie poradzi załatwić. Dogodać sie śnim jak z koniym przez telefon. Taki bojtel, yno w rozmiarze XL – cza mu warzić, prać i wionzać binder, bo som nie umi.

Heksa – heksy to downij były czarownice. Terozki heksa to je baba, kiero je pieronym wredno i sztyjc musi komu co przigodać

Paniczka – paniczka to je tako frelka, kiero sie nie chce umazać ani namynczyć, bo je za fest wysztiglowano

Dżistula – inakszyj klachula; to je baba kiero durch godo. Jak rano ślypia łotworzy, to już godo. I godo i godo i godo przez cołki dziyń, a nikiedy też godo przez syn, jak se już lygnie do wyra

Herodbaba – wszystkich czimie krotko – chopa, bajtle, somsiadow i ludzi w robocie, rzondzi sie jak szaro gynś na zegrodzie, a żodyn ij nie napyskuje, bo sie jom wszyscy lynkajom

Dom se łeb utnyć, a jedna mom, że kożdy z nas by móg pedzieć, że zno jako dżistula, jakigo chachora, abo miglanca. Dyć to wszystko som też ludzie, kierzy żyjom dookoła. Nikiedy nam sie trocha ślypia psujom i widzymy w tych ludziach yno ich prziwary. A dyć my też momy swoi. Pamiyntejćie beztoż, żeby dupa w kraglu pochwolić, jak co dobrze zrobi, do herodbaby sie wyszczyrzyć, a heksie pedzieć, że gryfnie wyglondo, Mono sie zdziwiom, ale bydzie im pierzińsko miło, forgot. Nasze prziwary to nieodłonczno czynść nas. I to je wporzondku. W końcu jeszcze sie taki nie urodził, co by wszystkim dogodziył.