fot. lanuiop

„Karlik, ida na chwila do Cile na klachy”- godo baba swojimu chopu. Na blasze postawiyła zupa i poszła. A co to som ty klachy? To je tako rozrywka, kero nic niy kosztuje i kero majom fest rade baby.

Godajom, że klachani to sie tyczy babów. A klachy to je nic inkszego jak godka ło wszyjstkim i ło niczym. Na klachach niy biere sie poważnie za jakiś załatwiani roztomańtych spraw. Niy ło to sie w tym rozchodzi. Je kupa śmiychu i śpasu. Baby robiom se kawa, wcinajom jaki gebeki, jakiś zisty i rozprowiajom.

Tymatów jak zowżdy majom cołki miechy. Wto, kaj, kedy, ło kim, czamu tak a czamu niy. Łodpowiedzi na ty pytanio przeważnie som z dodowanymi na łostatku: „Niy godej!? Ja? Pieronie ani bych se niy myślała! To je niymożliwe! Jo ni wierza!” I jeszcze wiela wiela inkszych. Bo wto niy je rod posłuchać co sie nowego dzieje?

Baby rade se poklachajom. I nojbardzi śmiyszne je to, że jedna baba ło drugi za plecami godo: „Jeronie ta to je klachula!”, a mało kero niy lubi se podżistać. Klachula- bo trefiło sam taki słowo – to je baba, kero fest je rada jak może se pogodać i posłuchać. Łonyj sie gymba niy zawiyro.

Niy idzie pedzieć, że chopy niy lubiom se pogodać. Łoni tyż. Yno chopy to jakoś zawdy godajom yno przi piwie abo jaki gorzole. Chyba yno wtedy jim sie jynzyk rozwionzuje i gymba niy zawiyro. Tak choby niy szło podżistać przi kawie…

Klachać idzie wszydy i ło kożdej porze. Czy to je po kościele we niedziela, czy we wtorek do połednia, czy czwortek po „Klanie”- ni mo żodnego znaczynio. Klachajom doma, w kuchni,  przi płocie ze somsiodami, w zegrodzie, na torgu. Egal. Ważne coby sie miało ło czym godać. A jak sami dobrze wiycie, zawsze je ło czym!

Wydowo sie, że to je tako najtońszo, nojłatwiyjszo łodskocznia łod codziynnych obiowionzków i zajyńć. I mo sie jom pod rynkom. A tyż trza prziznać, że przez klachy nawionzuje sie dobrosomsiedzki bytowani. Bo nic tak ludziom do życio ni ma potrzebne jak mieć do kogo gymba otworzić.